love in tour ทัวร์รัก แม่กิมบ๊วย

ข้อมูลเบื้องต้น

li e

เนื้อเรื่อง

แม่กิมบ๊วย ข้าวแข็งเวอร์ ~

                สวัสดีครับ ผมชื่อ โอ นะครับ ผมเป็นแค่นักเรียนม.ปลายในโรงเรียนนานาชาติแห่งหนึ่งที่เชียงใหม่ ผมเป็นคนตัวเล็ก ขาวกว่าเพื่อนชายคนอื่นๆ ฮะ เพราะว่าไม่ค่อยโดนแดดละมั้ง ล้อเล่นนะ ผมขี้โรคนิดหนอยเลยขาดโรงเรียนบ้างเล็กน้อย อยู่ๆมือหนามาลูบผมสีดำสนิททรงสอยลากไซรของร่างขาว
     “เหม่ออะไรอยู่ยังไม่เอาของขึ้นรถทัวร์อีก” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น เป็นเสียงที่คุ้นเคยมากๆสำหรับผม เขาคนนี้คือ “ ภีม ”  เป็นแฟนผมเอง โชคดีมากๆเลยทีไปเข้าค่ายครั้งนี้ เขาให้นักเรียนชายไปก่อน ผมเลยได้ไปสวีทกับแฟนของผม -///-

     “เปล่าเหม่อนะ ก็รอนายแหละ ทำไมมาช้าจัง” ผมถามแฟนตัวดีสุดที่รักของผม ทีมีกลิ่นเหล้าอ่อนๆ

       “ก็ดื่มนิดหน่อยเอง ไหนอะของเดี๋ยวถือให้” ผมยื่นสัมภาระของผมให้ ภีมทันทีมือหนาของเขาก็รับไปทันควัน เขาตัวสูงกว่าผม และแข็งแรงกว่าผมมากเลย

“เห้ย ~ ขนนี่ให้ด้วยดิ ” เสียงชายแสนร่างเริงดังขึ้นมาจากด้านหลัง วิ่งเข้ามาโดยนขนมยัดใส่มือของ ภีมแฟนของผมซะงั้น คนนี้คือ “ ทิว “ เพื่อนของผมเอง เขาเป็นคนร่าเริงและไว้ใจได้ ทิวเป็นคนค่อนข้างขี้เล่นนิดหน่อย

“นี่ถ้าเมิงจะแดกมากขนาดนี้ เมิงไม่เอาบ้านมาทั้งหลังเลยละ” ภีมพูดเบาๆ ด้วยเสียงไม่พอใจ เพราะทิวเอาขนมถุงใหญ่มายัดใส่มือแบบนี้ แค่กระเป๋าของผมก็หนักพอแล้ว

“นิดหน่อยเอง ยังสู้ ไอ้เกม ไม่ได้เลย” ทิวบ่นแหย่งๆมองไปทาง “ซีเกม” ที่กำลังขนขนมถุงใหญ่กว่าขึ้นรถทัวร์ คันที่ 6 ซึ่งเป็น รถของห้องผมเอง เป็นรถคันสุดท้าย มีคนขับใจดีชื่อ”พี่เสก” ครับ พี่เสกรูปร่างบางไว้หนวด ไว้ผมยาว อาร์ตมากๆเลย ผมเดินตาม ภีมที่เอากระเป๋าของผมไปเก็บที่รถทัวร์ ก่อนทีผมจะนำขึ้นรถไป ตอนนี้เป็นเวลา 22.00 น. ใกล้ได้เวลารถออกแล้ว ผมนั่งอยู่แถวหน้าข้างหน้าต่างกับภีมครับ ข้างหลังของผมมี โดม และ กัน(เนอร์) เพื่อนของภีม ต่อด้วยอีกสองคน จอมกินแหลก ทิว กับ ซีเกม ฮะ ไม่นาน ทิวกับซีเกม ก็เปิดขนมกินก่อนซะแล้ว

“กินยาแก้เมารถไหม?” ภีมถามผมด้วยความเป็นห่วง

“ไม่กินหรอก ภีมกินเหอะ นายเมารถง่ายนี่” ผมตอบปฎิเสธภีมไป

“งั้นหรอ กินก็ได้” ภีมเขาควักขวดน้ำออกมาและแกะยาออก เอาใส่ปากกินน้ำ แต่อยู่ๆมือของเขาก็มาจำหน้าผม แล้วจับผม จูบซะงั้น ! ผมดิ้นไปมาด้วยความตกใจนิดๆ แต่เขาบีบปากผมออกแล้วถ่ายน้ำกับยาใส่ปากผม ก่อนถอนออกไป

“กินยาซะ เรากินไปก่อนแล้ว” ผมกลืนลงไปอย่างจำใจ จะพ่นออกมาก็กระไรอยู่

“เอายาไหม กัน” ภีมหันไปถามกันเพื่อนของเขาเองแต่ กันหลับไปกอนแล้ว

“ไอ้กันมันหลับนานแหละ มันกินยานอนหลับไป” โดมบอกภีมก่อนหันไปกินขนมกับพวก ทิว และ ซีเกมต่อ

“นักเรียน ครบหรือยัง” อาจารย์เข้ม อาจารย์ประจำชั้นของผมเอง เขาถามเพื่อนร่วมห้องว่ามาครบไหม เมื่อนักเรียนครบรถก็ออกมาจากหน้าโรงเรียนของผม ผมเริ่มรู้สึกมึนๆ ปวดหัว แถมง่วงด้วยเลยหลับซบภีมไป ตอนไหนไม่รู้  รู้ตัวอีกที ภีมก็สะกิดผมแล้วชี้ข้างทางให้ดู

“โอ ดูดิ บิ๊กแบ๊กแหละ” ผมปรือตามองสิ่งที่โดนชี้ให้ดู ผมมองถุง บิ๊กแบ๊ก แบบมึนๆตามภาษาคนเพิ่งตื่น ผมอยากจะข่มตานอนต่อ แต่กลับทำไม่ได้เพราะอีกไม่กี่นาที ต่อมาพระอาทิตย์แรกแย้มค่อยๆขึ้นมาส่งแสง  = =” หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้หลับอีกเพราะทนแสงอาทิตย์ไมไหว มันแย่งตามาก เวลา 7.30 น. ถึงร้านของฝาก “ แม่กิมบ๊วย” ผมลงจากรถเป็นคนแรก แต่ร้านอาหารก็เต็มแล้ว เพราะว่ารถผมจอดคันสุดท้าย!! มันแย่มาก ผมเลยไปต่อร้านก๊วยเตี๋ยว ผมหวังว่ามันจะอร่อย ภีมเองก็กินก๊วยเตี๋ยวเหมือนผม ทั้งกลุ่มของผมทานก๊วยเตี๋ยวเหมือนกันหมดเลย ผมไปจองโต๊ะ ส่วน โดมกับทิวไปเอาน้ำมาให้ พวกผมไม่ได้คุยอะไรกันมากเพราะคนก็เยอะ แออัด ไหนจะหิวอีก ผมลองคนก๊วยเตียว ชามงามของผมและใช้ตะเกียบคีบเส้นขึ้นมา เส้นทั้งชาม มันตามผมขึ้นมาด้วย O[]o!

“กินทีทั้งชามเลยหรอ” ภีมหยอกล้อผมเล่น

“ใครจะไปกินหมด” เมื่อผมกินเข้าไปคำแรง พบว่า .... เส้นมันเหนียวมาก !

“ภีม ... อรอยย่างเดียวอะ หมู กับ ลูกชิ้น” ผมกระซิปเบาๆ

“แต่ฉันว่านายอร่อยกวานะ.. หึๆ” ภีมกระซิปข้างหูผมด้วยเสียงหื่นๆ เล่นเอาซะผมหน้าแดงไปหมดเลย ผมเลยไม่สนใจรสชาติแล้ว เส้นก็ไม่ต้องเคี้ยว กลืนไปทั้งแบบนั้นแหละ ผมรีบกินแล้วรีบไปห้องน้ำเพื่อจะไปทำธุระส่วนตัว ภีมก็ทำหน้างงๆ ว่าผมเป็นอะไรทำไมรีบจัง ส่วนเพื่อนอีกสี่หน่อได้ไปชอปปิ้งที่ร้านค้าไปซะแล้ว

“เป็นไรเปล่า”ภีมตามผมมาถึงในห้องน้ำ

“ ปะ เปลานี่ แค่ตะฉี่เอง”ผมตอบหน้าแดงนิดๆแล้วเข้าห้องน้ำ ภีมเองก็ยื่นทำธุระอยู่ข้างๆผม ผมชะเง้อมอง ... ของภีม แล้วชักหน้ากลับก่อนภีมจะมองผม

“มองอะไร อยากได้อะดิ เอาเปล่าๆ” ภีมพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆใส่ผม ทำให้ผมยิ่งหน้าแดงแล้วรีทำธุระซะเลย

“บ้าหรอ ไปซื้อขนมมากินเลย รอบนรถนะ” ผมรีบชิ่งขึ้นรถไปทันที ไม่นานนักเพื่อนๆในห้องและภีมก็ขึ้นรถตามมา เสียงคุยจ้อเริ่มดังขึ้นในรถทัวร์  ภีมเอาขนมของทิวมาให้ผม

“กินซะ” เขานั่งลงข้างๆผมแล้วเอาผ้ามาห่มมองผม

“รีบกินดิ” เขาเร่งให้ผมกินอีก อะไรกัน กะแคขนมเร่งให้กินทำไม -3-*

“กินแล้วๆ” ผมแกะห่อขนมกินบ้างป้อนภีมบ้างให้คนอื่นกินบ้าง ถึงเวลาออกรถ รถคันที่6 ได้ออกคันสุดท้ายทั้งๆที่พร้อมเป็นคันแรก รถเดินทางสู่เป้าหมายต่อไป สวนสัตว์เปิด เขาเขียว ที่นั้นผมได้รับความรู้เกี่ยวกับสัตว์ ดูแสดงโชว์ของสัตว์ และขึ้นรถพวงไปดูสัตว์ที่หุบเขาเสือ พี่ไกด์นำทาง พูดให้ความรู้เกี่ยวกับสัตว์ สนุกมากๆเลยแต่เวลาเที่ยงผมก็ต้องขึ้นรถทัวร์มาแล้ว

“หิวแล้วอะ” ภีมบ่นนิดๆ

“กินเราก่อนดิ” ผมพูดเล่นใส่ภีมซะเลย แต่ภีมกับคว้าผมไปกอดรัดฟัดเหวี่ยง โชคดีที่ไม่มีคนบนรถเพราะว่าผมเดินมาขึ้นรถก่อน ผมรีบดัน ภีมออกทันทีก่อนเพื่อนจะมากัน

“พอแล้วน่า” ผมหน้าหน้าบูดใส่ภีมนิดๆ เพื่อนในห้องก็แซวผมบ้าง เพราะสวีทเกินหน้าเดินตา -///-

“เพื่อนๆมาครบหรือยัง” อาจารย์เข้มประกาศออกไมค์ ลั่นคันรถ

ครบแล้วคร้าบอาจารย์ เสียงตอบรับให้อาจารย์รู้วานักเรียนทุกคนขึ้นสู่รถคันที่ 6 หมดเรียบร้อยแล้ว แน่นอนรถผมออกคันสุดท้ายอีกแล้ว กลับมาร้านเดิม ร้านของฝากแม่กิมบ๊วย คราวนี้ผมลองซื้อข้าวมากินดู ผมกินข้าวไขพะโล้ ส่วนภีมกินผัดกระเพา

“ภีม ... ข้าวแข็งมากเลย” ผมพูดเขาให้ภีมได้ยิน

“ข้าวแข็งแต่แข็งไม่เท่าฆวยเราหรอก” ภีมพูดดังลั่นเลย เล่นเอาเพื่อนข้าวแทบพุ่งกัน

“พูดไรของแกว่ะ” โดมสบถเบาๆด้วยความไม่พอใจนิดหน่อย ทั้งผมและภีมทานข้าวไปแค่ครึ่งจานเพราะข้าวมันแข็งจริงๆนี่ ผมกับภีมไปซื้อน้ำแล้วทำธุระสวนตัวให้เสร็จขึ้นมารอบนรถ รอรถออกคันอื่นก็ช้าเอามากๆเลยเมื่อไหร่จะเสร็จก็ไม่รู้ ผมรอจนพล่อยหลับไป รถออกตอนไหนไม่รู้ผมรู้สึกตัวอีกทีก็ถึงค่ายทหารเรือที่ สัตหีบ แล้วละ เมื่อลงจากรถมาพวกนักเรียนก็พากันไปฟังครูฝึก เขาพูดเรืองการพักโปรแกรมที่จะทำต่อไป คือออกกำลังหรือเล่นกีฬาสีกันเล็กน้อย ผมไม่ได้เลนอะไรกับเขามากเท่าไหร่เพราะว่ารางกายไม่แข็งแรง เลยนั่งดู ภีมและเพื่อนๆเล่นกันอย่างสนุกสนาน ผมก็พลอยสนุกไปด้วย ^_^ เพราะความสามัคคีแท้ๆ ทีมของผมเลยได้อาบน้ำก่อนเลย แน่นอนผมต้องเข้าไปอาบน้ำกับ ภีมแน่นอนแอบเขินนิดๆ

“เอาสบู่มาดิเดี๋ยวอาบน้ำให้” ภีมทำหน้านิ่งแบมือขอสบู่จากผม ผมทำหน้างงใส่ ถึงจะเป็นแฟนกันแต่นี่ก็นอกสถานที่ แถมภีมก็ไม่เคยอาบน้ำให้ผมด้วย ถึงจะนุงกางเกงในตัวเดียว ผมก็ยังเขินอยู่ น้องชายตัวดีของผมมันก็กลับตื่นตัวขึ้นซะแบบนั้น

“อาบเองได้น่าดูไปก็พอแล้ว” ผมพูดเสียงสั่นด้วยความอายนิดๆ แต่ภีมเขาก็ยังจะขออาให้ผมก็เป็นพวกใจอ่อนเลยยอมให้อาบ สบู่ลื่นๆมาทาบบนผิวของผมอย่างช้าๆและลูบไล้ไปตามตัวขาวๆของผม มือหนาอีกข้างก็ช่วยลูบไล้ทำความสะอาดร่างกาย

“อย่าถูตรงนั้นนะ ตรงนั้นเราอาบเองได้”

“กะจะเน้นตรงนั้นซะหน่อยเซ้งเลย” ภีมบ่นเบาๆเพราะคำพูดของผมที่ดักล่วงหน้าไปก่อน จากนั้นเขาก็คว้าขันตักน้ำมา !!

“เห้ยใครขโมยขันกูว่ะ” ภีมพูดดังลั่น บัดนี้ขันในห้องน้ำได้ลอยคอไปที่ห้องถัดไปซะแล้ว ใช่แล้วครับ ห้องน้ำต้องแชร์น้ำและขันกันได้นั่นเอง แม้กระทั้งแสงจากหลอดไฟก็ต้องแชร์กัน

“ขันห้องเมิงหรอ กูใช้แปปนะ” กันตะโกนกลับมาทันที

“เอาคืนมากูจะอาบเร็วๆ” ภีมตะโกนกลับไป กันก็เลยสงขันลอดใต้ผนังที่กั้นห้องน้ำระหว่างกันเอาไว้ กลับมาสู่ห้องเดิมของมัน ภีมรีบล้างตัวให้ผมแล้วจัดแจงอาบเองบ้าง คนอะไรโคตรขี้โกงอะไม่ยอมให้ผมอาบให้ ผมเลยหลบน้ำแล้วแต่งตัวทีละนิดๆ จนเสร็จ ผมก็ยืนรอภีมแต่งตัวต่อ ที่หน้าห้องน้ำก็เริ่มมีเสียงดังขึ้นเรื่อยๆเพราะเพื่อนอีกกลุ่มได้กินข้าวกันเสร็จแล้ว

“ไปกินข้าวกันนะ” ผมชักชวนภีมไปกินข้าวที่ ค่ายทหารทำเอาไว้สำหรับนักเรียน มีทั้งไข่พะโล้ ผัดพัก และแต่งโมเป็นผลไม้ ขอบอกว่า อร่อยกว่าร้านแม่กิมบ๊วยมาก!!

“ภีม อร่อยดีนะ” ผมกระซุปกระซิปกับภีมเบาๆ

“ช่ายย อร่อยเวอร์อะ !” ทิวตอบกลับผมมาแทนภีมซะงั้น -3-***

“ก็ว่างั้นแหละ” ภีมตั้งหน้าตั้งแต่กินข้าวเพราะว่าเขากินข้าวกลางวันน้อยนั่นเอง มันไม่อร่อยนี่จะทนกินไปทำไม

“เอาคนทำกลับบ้านได้ไหมวะ ชอบจริงๆเลย” โอมพูดพลางมองครูฝึกทีเป็นคนทำอาหาร เขาเป้นคนรูปร่างอ้วน น่ารักดีครับ ผมก็แอบชอบตอนทีเขาเต้นนะ 555+ ไม่นานครูฝึกก็เร่งให้ทานข้าวแล้วเข้าไปฟังเทศน์ที่หอประชุมอีกเช่นเคย ผมไม่รู้อะไรหรอก ผมเป็นพวก หนังท้องตึงหนังตาก็เริมหย่อนหลับไปแล้ว ซีเกมก็มั่วแต่บีบีหาสาวทั้งชั่วโมง กันก็ถ่ายรูปนู่นรูปนี่ สวนทิวกับโดมคุยซุปซิปอะไรไม่รู้แตภีมกับตั้งหน้าตั้งตฟังจนจบได้เก่งมากๆเลย

เมื่อถึงเวลา 21.00 น. พวกนักเรียนขึ้นไปนอนบนที่พักที่ค่อนข้างร้อน พัดลมเป่าไม่ถึงผมT[]T เศร้ามากๆเลย ถึงตอนค้ำๆจะร้อน แต่ตอนมืดไปก็ทำให้ผมลับสบายเพราะอากาศเย็น และเพราะมีภีมอยู่ข้างๆผม ผมยอมได้~ ^ ^   และวันนี้ผมจะจำว่า “ แม่กิมบ๊วย ข้าวแข็งเวอร์ ”

 

จากคนเขียน ขำๆนะครับ แค่ประสบการณ์ตอนเข้าค่าย อย่าแบนเลยนะ ถ้าชอบขอเม้น ไม่ชอบขอให้เงียบนะครับบ